Foça Mutlu Sonlu Masöz

Cinder hızla döndü ve kavisli, kaygan beton duvara dayanarak fenerini arka tarafa doğru tuttu. Thorne daracık tünel içinde kıvranıyor, eliyle kızın sırtına vuruyor ve bir yandan da bir takım küfür ve pek de erkeksi olmayan çığlıklar savuruyordu. Cinder feneri tavana doğru tuttu ve bir hamamböceği sürüsünün her yöne doğru hızla fakat dağılmasına Foça Mutlu Sonlu Masöz şahit oldu. Baştan ayağa ürperdi ama sonra döndü ve tünelde ilerlemeye devam etti. “yalnız bir hamam fakat böceği,” diye seslendi Thorne’a. “Seni öldürmez.” “Tulumumdan içeri girdi!”

“Sessiz olur musun? İleride bir delik var.” “Lütfen bana delikten fakat çıkacağımızı so şekilde.” Cinder dudaklarım büktü. Dikkati, yol arkadaşının sızlanmalarından daha çok, göz ekranındaki kanalizasyon sistemi haritasındaydı. Bir hamam böceğinin kendi tulumundan içeri girmesinin düşüncesi ürpertici olsa bile, bu, bir ayağı çıplakken bilek derinliğinde balçığın. İçinde yürümekten daha kötü olamazdı ve buna karşın kendisi sızlanmıyordu.

Foça Mutlu Sonlu Masöz

Rögar deliğinin altından geçtiler ve Cinder sürekli akan su sesinin giderek yükseldiğini fark etti. “hemen hemen ana tünele ulaştık,” dedi. Ana tünele ulaşmaya çok istenir  hâldeydi. Çünkü bu daracık tünel, en az mars  kadar  sıcaktı ve sürekli çömelerek yürümekten baldırları ağrımaya başlamıştı. Artık içinde yürüdükleri şey, bir tek yüzeyden gelen yağmur suları değbilimselş şeklinde görünüyordu. “Ah, mükemmel,” dedi Thorne, inildeyerek. “Bana bunun sandığım şey olmadığını so şekilde. Balçık içinde ilerledikçe, koku da hemen hemen dayanılamaz hâle geldi ve ardından kendilerini, tünelin kanalizasyona bağlanan noktasında buldular.

Ana tünel, ikisinin de dik durabileceği kadar yüksekmiş gibiydi. Izgara ile aralarında, en az iki metre genişliğinde, üstü kabarcıklarla dolu bir kanalizasyon nehri duruyordu. Kanalizasyonun fakat acı kokusu, burnuna, boğazcaına ve ciğerlerine yine dolduğunda. Cinder içinden yükselen öğürme isteğini bastırmak için büyük bir çaba sarf etti. “Hazır mısın?” dedi Cinder, ufak bir adım atarak. “Dur… “Sence?”